دل غریب من از گردش زمانه گرفت

دل غریب من از گردش زمانه گرفت

به یاد غربت زهرا شبی بهانه گرفت

شبانه بغض گلو گیر من کنار بقیع

شکست و دیده ز دل اشک دانه دانه گرفت

کنار پنجره‌ها دیدگان پر اشکم

سراغ مدفن پنهان و بی نشانه گرفت

نشان شعله و درد و نوای زهرا را

توان هنوز ز دیوار و بام خانه گرفت

مصیبتی است علی را که پیش چشمانش

عدو امید دلش را به تازیانه گرفت

چه گفت فاطمه کانگونه با تأثر و غم

علی مراسم تدفین او شبانه گرفت

فراق فاطمه را بوتراب باور کرد

شبی که چوبه تابوت را به شانه گرفت

چادرت را بتکان روزی ما را بفرست

ای مادر ای مادر ای مادر
چادرت را بتکان‌ روزی ما را بفرست(۲)
ای که روزی دو عالم همه از چادر توست(۲)
ای مادر ای مادر ای مادر
من از خاک پای تو سر بر ندارم(۲)
مگر لحظه ای که دگر سر ندارم(۲)

من از خاک پای تو سر بر ندارم(۲)
مگر لحظه ای که دگر سر ندارم(۲)
مگیر از سرت سایه ی چادرت را
پناهی از این خیمه بهتر ندارم(۲)
چادرت را بتکان‌ روزی ما را بفرست
ای که روزی دو عالم همه از چادر توست
ای مادر ای مادر ای مادر(۲)